ไม่ไหว…ส่งต่อ
อีก 1 บทบาทของเภสัชกรชุมชน คือ การคัดกรองคนไข้ที่ป่วยหนักกลับเข้าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล ไม่ฝืนให้ซื้อยากินเอง
#เภสัชกรต้องฝึกการเขียนใบส่งต่อ

เคสนี้เป็นผู้ป่วยที่ทำงานในโรงงานผ้า อยู่กับฝุ่นผ้ามาเป็น 10 ปี จนวันหนึ่งมีอาการเหนื่อยง่าย หายใจหอบเหนื่อย เริ่มต้นด้วยการไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาล และใช้มาเรื่อยๆ อาการก็แย่มากขึ้นเรื่อยๆ ปัจจุบันนอนราบไม่ได้ ต้องนั่งหลับ และไอแห้งหนักมากตอนกลางคืน เคยไปโรงพยาบาล เค้าได้ยาเดิม คนไข้เริ่มออกนอกระบบการรักษา หาซื้อยากินเอง และโดนซ้ำเติมด้วยการได้ codein จากร้านยาไหนก็ไม่รู้มาอีก ใช้แล้วก็ไม่ดีขึ้น

เภสัชกรจึงขอดูยาทั้งหมด จัดกลุ่มยาใหม่ เช็คเทคนิคการพ่นยา (คนไข้ทำได้ดีมาก) และทดสอบสมรรถภาพปอดด้วย peak flow meter พบว่า
1. คนไข้ได้รับยาที่ไม่เหมาะสม
2. สมรรถภาพปอดทำงานได้เพียง 45% (พ่นลมไม่พุ่งเลย)
3. สงสัยภาวะการทำงานของหัวใจผิดปกติ เพราะมี keyword นอนราบไม่ได้ ต้องลุกมานั่งตอนกลางคืน ไอมาก

มาจุดนี้…มันเกินความสามารถเภสัชกรในร้านยาแล้ว ต้องหาทางให้คนไข้กลับเข้าไปเช็คร่างกายโดยละเอียดในโรงพยาบาล แต่คนไข้ก็กลัวว่าไปแล้ว แค่บอกว่าไอ ก็โดนแยกไปอยู่กับกลุ่มเสี่ยงสงสัยโควิด แล้วก็ได้ยาเดิมๆ กลับมา จึงไม่อยากไป ดังนั้นทางออกปัญหานี้คือ “การเขียนใบส่งตัว” เพื่อให้คนไข้กลับไป รพ. อย่างสบายใจ และให้แพทย์ได้รับทราบปัญหาทั้งหมด วันนี้คนไข้มารับใบส่งตัวแต่เช้า พร้อมด้วยอาหารเช้าของเภสัชกร (ทับทิม ขนมตาล) ขอบคุณมากๆ ค่ะ 😊

ทิ้งท้ายคนไข้ว่า
ไป รพ.แล้ว เป็นอย่างไร เดี๋ยวเรามาคุยกันอีกทีนะคะ ไม่ต้องกังวล